Chodzi o zasady. Wprowadzenie systemu bolońskiego stanowiło część szerszego projektu pełnej integracji Rosji ze zglobalizowanym światem, czyli przyjęcia wszystkich norm i reguł Zachodu, który uznaje się za wzorzec globalizacji.
18 października w siedzibie prezydenta Białorusi Aleksandra Łukaszenki w Mińsku odbyło się ponad dwugodzinne spotkanie białoruskiego przywódcy z filozofem, ideologiem eurazjatyzmu, prof. Aleksandrem Duginem. Poniżej fragment rozmowy.
30 września 2022 roku okazał się przełomową datą w historii. Tego dnia wszystkie ostatnie wydarzenia, już wcześniej mające ogromne znaczenie, dosięgły punktu kulminacyjnego. 30 września ważne było wszystko – nie tylko słowa, czyny i podpisy, lecz również to w jakiej to wszystko odbyło się formie, z jakim wyrazem twarzy i tonem głosu.
Wciągu ostatnich kilku dni na Ukrainie doszło do znaczących zmian układu sił. Trzeba się nad tym całościowo pochylić. Kontrofensywa Kijowa zakończyła się porażką w regionie chersońskim, lecz sukcesem w obwodzie charkowskim. Właśnie sytuacja na Charkowszczyźnie i wymuszone wycofanie się sił sojuszniczych stanowi przełomowy moment. Jeśli odłożymy na bok efekty psychologiczne i całkowicie uzasadnione zmartwienia patriotów, warto i tak stwierdzić, że w całej historii Specjalnej Operacji Wojskowej (SOW) doszliśmy do punktu bez odwrotu.
Red. Jan Engelgard rozmawia z Konradem Rękasem o kontrowersjach, mitach i przekłamaniach wokół postaci i myśli Aleksandra Dugina.
Warto zbadać jedno z zagadnień dotyczących chaosu w kontekście Specjalnej Operacji Wojskowej (SOW) – to zastosowanie teorii chaosu w sztuce wojennej. I nie chodzi tu o przypadkową konstrukcję, czy zwykłą obserwację działań zbrojnych na froncie ukraińskim. To coś znacznie więcej.
Od czasu do czasu trzeba nazwać rzeczy po imieniu. Niedopowiedzenia i półprawdy stwarzają labirynty dwuznaczności, które z kolei tworzą wiry i rwące potoki, gdzie prawda wietrzeje i się rozpuszcza. Idąc szlakiem koniunktury, słowa i wypowiedzi się zniekształcają. W końcu nikt nikomu nie wierzy i wszystko kończy się klęską.
30 września 2022 roku okazał się przełomową datą w historii. Tego dnia wszystkie ostatnie wydarzenia, już wcześniej mające ogromne znaczenie, dosięgły punktu kulminacyjnego. 30 września ważne było wszystko – nie tylko słowa, czyny i podpisy, lecz również to w jakiej to wszystko odbyło się formie, z jakim wyrazem twarzy i tonem głosu.
Wciągu ostatnich kilku dni na Ukrainie doszło do znaczących zmian układu sił. Trzeba się nad tym całościowo pochylić.
To, z czym mamy obecnie do czynienia na Ukrainie, to wojna. Nie ma już żadnej Specjalnej Operacji Wojskowej (SOW) – to, co mamy nazywa się wojną. Nie wojną Rosji z Ukrainą, lecz wojną kolektywnego Zachodu przeciwko Rosji.
Specjalna Operacja Wojskowa (SOW), poza wszystkim innym, oznacza bezpośrednie starcie Rosji z Zachodem, jako dwóch cywilizacji.
Nie chodzi tu tylko o ostry konflikt między państwami i ich interesami narodowymi. Taki konflikt możliwy jest nawet w przypadku, gdy uczestniczące w nim kraje mają podobne, a nawet identyczne systemy wartości. Tymczasem konflikt na Ukrainie to coś znacznie więcej.
Rosja znajduje się dziś w bardzo szczególnym stanie. Przypomina on rozkrok pomiędzy zamkniętą już przeszłością a jeszcze nie rozpoczętą, choć właściwie rozpoczętą, lecz wciąż nieuświadomioną i niezaakceptowaną przyszłością.
Niektórzy twierdzą, że liberalizm był skazany na porażkę od samego początku, a inni wskazują na korozyjny wpływ technologii na demokrację. Jak myślisz, co było fatalnym błędem liberalizmu?
W dobie globalizacji Zachód nie tylko staje się globalny i wszechobecny (co wyraża się w jednolitości światowych mód, powszechnym rozpowszechnieniu technologii komputerowych i informacyjnych, wszechobecnym ustanowieniu gospodarki rynkowej i liberalno-demokratycznych systemów politycznych i prawnych), ale w swoim jądrze, w centrum jednobiegunowego świata, zmienia również jakościowo „Bogatą Północ” z nowoczesności na ponowoczesność.
Specjalna Operacja Wojskowa (SOW) nierozłącznie związana jest z koncepcją „końca historii”.
Żyjemy w Rosji w warunkach archeomodernizmu. Niedawno ukazało się drugie wydanie mojej książki Archeomodern, w której dość dokładnie opisuję to zjawisko.
Władze i społeczeństwo przejmują się dzisiaj, oczywiście poza wojną, tym jak przystosować się do nowych warunków.
Wciąż nie możemy sobie do końca uświadomić tego, co stało się 24 lutego 2022 roku. Siła bezwładu wciąż sprawia, że nie wierzymy w to, co było nieuniknione od dość dawna, od pierwszych chwil po przejęciu władzy przez Władimira Putina, jeszcze w 1999 roku.
Rosja znajduje się dziś w bardzo szczególnym stanie. Przypomina on rozkrok pomiędzy zamkniętą już przeszłością a jeszcze nie rozpoczętą, choć właściwie rozpoczętą, lecz wciąż nieuświadomioną i niezaakceptowaną przyszłością.
Rzecz dotyczy najbardziej fundamentalnych spraw: stosunku Rosji do procesów globalnych i, przede wszystkim, do kolektywnego Zachodu.
Tematem numer jeden na świecie stało się wyjątkowo nie relacjonowanie rosyjskiej Specjalnej Operacji Wojskowej (SOW) i krachu zachodniej gospodarki, lecz postanowienie Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych powracające do sprawy Roe versus Wade z 1973 roku dotyczącej unieważnienia konstytucyjnych gwarancji prawa do przerywania ciąży.
Teraz kwestia aborcji przeniesiona zostanie na poziom każdego ze stanów. Prokurator generalny stanu Missouri Eric Schmitt natychmiast oznajmił o wprowadzeniu zakazu aborcji. Doprowadziło to do wybuchu w Stanach Zjednoczonych, a cała globalistyczna ich część po otrzymaniu takiego ciosu wyszła z jękiem na ulice, wrzeszcząc, bezmyślnie paląc samochody i grabiąc sklepy. Moim zdaniem, to bardzo znaczące.
Chodzi o zasady. Wprowadzenie systemu bolońskiego stanowiło część szerszego projektu pełnej integracji Rosji ze zglobalizowanym światem, czyli przyjęcia wszystkich norm i reguł Zachodu, który uznaje się za wzorzec globalizacji.
Dotyczyło to nie tylko szkolnictwa, lecz stanowiło podstawową strategię rosyjskich władz od 1991 roku. Zarówno za czasów Borysa Jelcyna, jak i Władimira Putina, dostosowanie wszelkich sfer życia – szkolnictwa, gospodarki, kultury, nauki, polityki, technologii, mody, sztuki, wychowania, sportu, mediów – do norm współczesnego Zachodu było podstawowym celem liberalnych reform i głównym azymutem władz. Wprowadzenie systemu bolońskiego jest zaledwie niewielkim elementem tej totalnej strategii.
Specjalna Operacja Wojskowa (SOW) stanowi ostatni, decydujący akord procesu przejścia od świata jednobiegunowego ku światu wielobiegunowemu.
Rosyjska strategia skupienia się na Donbasie i wyzwoleniu Noworosji oraz pewne opóźnienie operacji z powodu zatwierdzonej przez Kijów nazistowskiej strategii terrorystycznej na wschodzie Ukrainy i wycofania wojsk rosyjskich z Kijowa skorygowały pierwotny plan. Przez chwilę wydawało się Zachodowi, że rosyjski atak się nie powiódł. W tej sytuacji polski scenariusz został odłożony.
