Μετά τη διεξαγωγή του 20ου Εθνικού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, η "κινεζική νεωτερικότητα", η "νέα μορφή ανθρώπινου πολιτισμού", η "ποικιλομορφία των πολιτισμών", η "συνύπαρξη των πολιτισμών που ξεπερνά την ανωτερότητα των πολιτισμών" διατυπώθηκαν στην έκθεση του συνεδρίου ή στο πρόσφατα αναθεωρημένο καταστατικό του κόμματος. Πρόκειται για έναν ολοκαίνουργιο τρόπο σκέψης των διανοουμένων από τότε που αντιγράφηκε η ευρωπαϊκή νεωτερικότητα στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Σε μια εποχή όπου η δυτική ιδεολογία και ο καπιταλισμός διεισδύουν πλήρως στη ζωή μας, η κινεζική νεωτερικότητα και η νέα μορφή πολιτισμού αποτελούν ένα σημαντικό βήμα στην παραγωγή της γνώσης μιας νέας νεωτερικότητας.

Από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δύση μας λένε ότι μόνο όταν η Κίνα αποδεχτεί πλήρως τα δυτικά ιδεολογικά παραδείγματα μπορεί να χαρακτηριστεί μέλος της νεωτερικής κοινωνίας.

Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί έχουν ενώσει τα χέρια τους χρησιμοποιώντας τη ρατσιστική γλώσσα των μέσων ενημέρωσης για να ενισχύσουν μια εντελώς αρνητική αφήγηση για την Κίνα. "Χειραγωγώντας την ατζέντα της διεθνούς κοινότητας, η Δύση επιταχύνει τους ρυθμούς της για την ενσωμάτωση της ιδεολογίας της στις μη δυτικές κοινωνίες. Κάθε χώρα που αποκλίνει από το δυτικό σύστημα αξιών και ακολουθεί ένα ανεξάρτητο, από τη Δύση, σύστημα, θα χαρακτηρίζεται ως "έθνος-απατεώνας" ή "παρίας".

Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας εκπλήρωσε την αποστολή του, ενώνοντας τον κινεζικό λαό για να σχεδιάσει μια θαυμαστή εικόνα για την ανθρώπινη ανάπτυξη στην αχανή γη της Κίνας, και έκανε τους ανθρώπους που έχουν υποδουλωθεί τόσο σωματικά όσο και πνευματικά από τους δυτικούς αποικιοκράτες για περισσότερα από 100 χρόνια να σταθούν όρθιοι μέσα σε μια ολοκαίνουργια νεωτερικότητα.

Η κινεζική νεωτερικότητα ορίζεται από τη διατήρηση στενών δεσμών με το λαό και την εφαρμογή μιας φιλοσοφίας ανάπτυξης με επίκεντρο τον άνθρωπο. Για παράδειγμα, η κοινή ευημερία την οποία έχει τονίσει η Κίνα βρίσκεται στον ίδιο τον ορισμό της κινεζικής νεωτερικότητας. Αλλά αυτό το βασικό μήνυμα δεν βρίσκεται στο μυαλό των ανθρώπων που κρατούν τη σημαία της δυτικής νεωτερικότητας από την εποχή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού.

Μετά από περισσότερα από 40 χρόνια μεταρρυθμίσεων και ανοίγματος, όταν μιλάμε για εκσυγχρονισμό κινεζικού τύπου, δεν είναι πλέον μόνο οι τέσσερις εκσυγχρονισμοί της βιομηχανίας, της γεωργίας, της εθνικής άμυνας και της επιστήμης και τεχνολογίας που ξεκίνησε ο πρωθυπουργός Zhou Enlai στο 10ο Εθνικό Συνέδριο του ΚΚΚ το 1974.  Στο 18ο Εθνικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας το 2012, ο πρόεδρος Σι, με βάση τη σύνοψη της εμπειρίας και τη σε βάθος ανάλυση της πραγματικής κατάστασης της Κίνας, διατύπωσε ένα σχέδιο για τη συνολική προώθηση του νέου εκσυγχρονισμού από τις πέντε πτυχές του πολιτισμού που περιλαμβάνουν την οικονομία, την πολιτική, τον πολιτισμό, την κοινωνία και την οικολογία. Ο στρατηγικός στόχος του σχεδίου "πέντε σε ένα" είναι μια νέα εκδοχή του εκσυγχρονισμού.

Η Κίνα αναγκάστηκε να ξεκινήσει τον εκδυτικισμό της από το 1840. Αλλά η κινεζική νεωτερικότητα που προτάθηκε από το 20ό Συνέδριο του Κόμματος δεν ορίστηκε μόνο από την άποψη της οικονομίας και της κοινωνίας, αλλά και της πολιτικής, του πολιτισμού, ακόμη και της οικολογίας. Και τα πρότυπα της νέας νεωτερικότητας εντοπίζονται στην Κίνα.

Ο πρόεδρος Σι στην έκθεσή του στο 20ό συνέδριο του κόμματος πρότεινε έναν ολοκαίνουργιο ορισμό του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά, ο οποίος είναι ένας συνδυασμός των πραγματικών εθνικών συνθηκών της Κίνας με την παράδοση και το σύστημα αξιών χιλιάδων ετών της Κίνας.

Η Δύση κληρονομώντας την αποικιοκρατική της παράδοση, συνεχίζει να χρησιμοποιεί την αποικιοκρατική της νοοτροπία για να υποδουλώσει τις αναπτυσσόμενες χώρες οικονομικά αλλά και ιδεολογικά "οριενταλιστικοποιώντας" και "δαιμονοποιώντας" τις χώρες του Νότου.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Πομπέο προειδοποίησε την Κίνα, για να την κρατήσει στη σωστή της θέση. Μιλά σαν ιδιοκτήτης σκλάβων που απευθύνεται στους σκλάβους του.

Τον 18ο αιώνα,οι Ευρωπαίοι εντυπωσιάστηκαν βαθιά από τον πλούτο και τον τρόπο διακυβέρνησης της Κίνας. Εν τω μεταξύ, οι ιδέες των Βρετανών κλασικών οικονομολόγων όπως ο Άνταμ Σμιθ υφάνθηκαν στην ιστορία της ανόδου της Δύσης: η έννοια της καπιταλιστικής βιομηχανίας είναι "Πρόοδος", ενώ η Ασία είναι "καθυστερημένη" και "αυταρχική".

Ο Γερμανός κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ υποστήριξε στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα ότι η Ινδία και η Κίνα στερούνται των πολιτιστικών αξιών που είναι απαραίτητες για τον καπιταλισμό. Ακόμα κι έτσι, μπορούν να "εκσυγχρονιστούν", αλλά μόνο μέσα από μια επώδυνη διαδικασία πολιτισμικού μετασχηματισμού, που θα απομακρύνει τα πολιτισμικά τους "εμπόδια" στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Στα μάτια ορισμένων ιστορικών, η Ευρώπη έχει κάποια απαράμιλλα χαρακτηριστικά που την καθιστούν την πρώτη που εκσυγχρονίστηκε. Η Ευρώπη απέκτησε έτσι το ήθος και τη δύναμη να διαδώσει τη "νεωτερικότητα" σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ τα μέρη εκτός Ευρώπης δεν μπορούσαν να παράγουν τη "νεωτερικότητα" αυτόνομα, λόγω πολιτιστικών, πολιτικών ή οικονομικών "εμποδίων".

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτές οι έννοιες, ιδίως ο καπιταλισμός της αγοράς και η δημοκρατία, μπορούν να προέλθουν μόνο από τον δυτικό πολιτισμό. Λόγω της "τελειότητάς" τους, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι παγκόσμιος, όχι μόνο για τη Δύση, αλλά για όλους.

Αυτός ο τρόπος θεώρησης της ανόδου του σύγχρονου κόσμου βασίζεται σε μια φανταστική πολιτισμική ανωτερότητα της Δύσης. Η ευρωκεντρική σκέψη αντιπροσωπεύει την ήπια δύναμη των ΗΠΑ και της Δύσης και πιστεύει ότι όλες οι προηγμένες και άριστες νέες ιδέες και πρακτικές μπορούν να προέλθουν μόνο από τη Δύση.

Μέχρι το 2020, τα τελευταία 6 εκατομμύρια φτωχοί άνθρωποι στην Κίνα βγήκαν από τη φτώχεια και η Κίνα, η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο, έχει γίνει μια κοινωνία χωρίς φτώχεια.

Ωστόσο, η Δύση δεν θεωρεί ποτέ την ανακούφιση από τη φτώχεια ως στόχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα δικαιώματα ως πολιτικό όπλο για να διατηρήσει την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία της στον κόσμο και δαιμονοποιεί τις χώρες των οποίων τα συμφέροντα μπορεί να είναι αντίθετα με αυτά της Δύσης.

Χρησιμοποιώντας το μεγάλο ραβδί των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων", οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να διατηρήσουν τις πολιτικές και στρατιωτικές συμμαχίες της Δύσης και ταυτόχρονα να εμπλακούν σε μεγάλης κλίμακας δυτικοποίηση της ιδεολογίας και των αξιών σε όλο τον κόσμο. Αλλά η δυτική νεωτερικότητα και ο νεοφιλελευθερισμός δεν αναπτύσσονται πλέον. Γινόμαστε μάρτυρες μιας επέκτασης της κινεζικής πνευματικής δύναμης. Πρόκειται για μια κινεζική νεωτερικότητα και μια νέα μορφή ανθρώπινου πολιτισμού.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος