- Այս իրավիճակում ես  շատ իրավասու տեսակետ չեմ կարող հայտնել: Կան բաներ, որոնք ես լավ գիտեմ, և կան բաներ, որոնք ես գիտեմ ենթադրաբար: Ուստի իմ պատասխանն ընդհանուր կլինի, ոչ մանրամասնորեն: Ռուսաստանը  շատ շնորհակալ է Հայաստանին ՄԱԿ-ի ԳԱ-ում ուկրաինական բանաձևի քվեարկության և Ռուսաստանին աջակցելու համար: Ռուսաստանը հիմա և ավանդաբար շատ լավ է վերաբերվում Հայաստանին` Հայաստանը դիտարկելով որպես բարեկամական գործընկեր: Որքան ես եմ հասկանում, Մոսկվայի վերաբերմունքը Սերժ Սարգսյանի նկատմամբ, թեև կան սառեցման փուլեր, թեև կան նրբություններ,  մերձեցման փուլեր, մեծապես դրական է, ես սա հաստատ կարող եմ ասել: Այն կուսակցությունները, որոնք պահանջել են վարչապետի հրաժարականը, չգիտեմ, թե ինչ աստիճանի  ռուսամետ են, աշխարհաքաղաքական հարաբերությունների իմաստով, Հայաստանի ու Ռուսաստանի միջև ներկայումս կա մերձ, արդյունավետ կոնտակտ: Կան, իհարկե, շատ խնդիրներ, պահանջներ Հայաստանի կողմից, բայց  հետսովետական այլ երկրների համեմատությամբ Հայաստանը, Բելառուսի և Ղազախստանի հետ միասին, ամենամոտ կապն է Ռուսաստանի հետ: Ես չեմ կարծում, թե Ռուսաստանը հիմա այնպիսի հարաբերությունների մեջ է Սերժ Սարգսյանի հետ, որպեսզի նման գործիքներով և միջոցներով էլ ավելի մոտեցնի Հայաստանին ու Ռուսաստանին: Սա  բնորոշ չէ ռուսական քաղաքականությանը և ռուսական իշխանությանը: Ռուսաստանը բավարարվում է նույնիսկ չափավոր և չեզոք  դիրքորոշմամբ, և սկզբունքորեն իմաստ չկա նման մեթոդներով Սերժ Սարգսյանի նկատմամբ ճնշումներ բանեցնել: Ռուսաստանն այս կերպ չի գործում, ավելին` Ռուսաստանն այս հարցում բավականին զուսպ է ու չափավոր: Եթե հետսովետական տարածքի որևէ երկրի ղեկավարություն պատրաստակամություն է հայտնում, որպեսզի սկզբունքային հարցերում աջակցի Ռուսաստանին, ապա Ռուսաստանը դրանով բավարարվում է, գոհ է մնում: