哲学者。モスクワ大学元教授。ペレストロイカ期の民族主義 運動「パーミャチ（記憶）」に参加するなどしたあと、1993年 に作家エドゥアルド.リモーノフと「ナショナル.ボリシエヴィ キ党」を結成（1998年脱退)。『地政学の基礎』（1997年）で、 旧ソ連領（「ユーラシア」）をロシアの勢力圏とする外交戦略 を説き、広く知られるようになった。ランド，パワーを代表す るロシアは、アメリカを中心とするシー.パワー（「大西洋主 義」）に対抗するため、ドイツや日本、イランと連合すべきと される。この本をきっかけにドゥーギンは政界とのつながり を深め、「国際ユーラシア運動」などを組織する。それが口 シア政府にどれほどの影響を及ぼしたかは定かでないが、 近年も「ユーラシア連合」を唱えるプーチンの外交構想とは 一定の対応が認められる。
Although the concept of hegemony in Critical Theory is based on Antonio Gramsci’s theory, it is necessary to distinguish this concept’s position on Gramscianism and neo-Gramscianism from how it is understood in the realist and neo-realist schools of IR.
The classical realists use the term “hegemony” in a relative sense and understand it as the “actual and substantial superiority of the potential power of any state over the potential of another one, often neighboring countries.” Hegemony might be understood as a regional phenomenon, as the determination of whether one or another political entity is considered a “hegemon” depends on scale. Thucydides introduced the term itself when he spoke of Athens and Sparta as the hegemons of the Peloponnesian War, and classical realism employs this term in the same way to this day. Such an understanding of hegemony can be described as “strategic” or “relative.”
In neo-realism, “hegemony” is understood in a global (structural) context. The main difference from classical realism lies in that “hegemony” cannot be regarded as a regional phenomenon. It is always a global one. The neorealism of K. Waltz, for example, insists that the balance of two hegemons (in a bipolar world) is the optimal structure of power balance on a world scale[ii]. R. Gilpin believes that hegemony can be combined only with unipolarity, i.e., it is possible for only a single hegemon to exist, this function today being played by the USA.
In both cases, the realists comprehend hegemony as a means of potential correlation between the potentials of different state powers.
Gramsci's understanding of hegemony is completely different and finds itself in a completely opposite theoretical field. To avoid the misuse of this term in IR, and especially in the TMW, it is necessary to pay attention to Gramsci’s political theory, the context of which is regarded as a major priority in Critical Theory and TMW. Moreover, such an analysis will allows us to more clearly see the conceptual gap between Critical Theory and TMW.
Toen ik aanvaardde een essay te wijden aan het werk en het denken van de schilder, dichter en kunsthistoricus Marc. Eemans, heb ik me afgevraagd of het in mijn geval geoorloofd was te spreken van een zekere continuïteit in zijn geestelijke ontwikkeling. Langzaam maar zeker kwamen elementen en argumenten aan het licht om mijn overtuiging te staven dat die vraag positief macht beantwoord worden. Aldus is deze geschiedenis van de intellectuele en creatieve levensweg van Marc. Eemans ontstaan. Daarbij werd de klemtoon vooral op zijn denken en op zijn poëtisch oeuvre gelegd, vermits het illustratiemateriaal dat deze uitgave verrijkt, als een soort picturaal complement van mijn stelling kan beschouwd worden. Overigens bleven om voor de hand liggende redenen, biografische en andere gegevens buiten beschouwing.
Hopelijk vergeeft de lezer het me dat ik met hem wegen ga verkennen, die men normaliter in essays van het onderhavige genre links laat liggen. Maar op de eerste plaats is het zo dat ik geen kunsthistoricus ben en het derhalve als een punt van elementaire intellectuele eerlijkheid beschouw me onbevoegd te verklaren om een verantwoord waardeoordeel over het schilderkunstig werk van Marc. Eemans uit te spreken. En voorts is er het oude adagium « de gustibus et coloribus non disputandum », dat in de loop der tijden zijn geldigheid heeft behouden. Waarom de lezer dan ook willen beïnvloeden met een onvermijdelijk subjectieve analyse van de boodschap die de schilderijen van Marc. Eemans brengen?
1。我々は歴史的なサイクルの終了時に住んでいます。歴史の流れを構成するすべてのプロセスが論理的な行き詰まりになってきた。
Eurasianism（政治詩）
ヒトラー：ドイツの災害は1932年に、そのアイデアロシア·ナショナル·ボリシェヴィキ（Ustryalov）とEurasianists両方と非常に類似していたドイツ国立ボルシェビキエルンストNiekischは、明らかにタイトルの本を書いた。本はほとんど見過ごされて行きましたが、数年後には強制収容所へ彼がまっすぐつながった。彼は絶対的に正しいことが判明した - 実際にはヒトラーはドイツにとってまさに運命的な姿であるように見えた。運命的な、偶然ではないという意味。よく設立され、物事の過程で染み付いた、運命のロジックで参加したが、彼女の暗い側面を具現化する。そして、この本の中で、彼の作品の他のように、Niekischは繰り返し： "人間社会では、そのような自然の中で固有のものと全く死亡者はありません - 季節の変化、自然災害が。人間の尊厳は、彼は常に "ノー"と言うことができるという事実にある。彼はいつも反抗することができます。彼は常に上昇しても、避けられないと絶対無敵と思われることと戦うことができます。彼が失った場合であっても、彼は他の人に例を示します。そして他の人が彼の場所を取る。そして他の人が "ノー"と言う。最も運命的と不運な出現は魂の力で破ることができた理由です。 "
20世紀の終わり - 近代のエポックの終わり。
You can tell a lot about a nation by the condition of the infrastructure. So what does our infrastructure say about us? It says that we are in a very advanced state of decay. At this point, much of America is being held together with spit, duct tape and prayers. Our roads are crumbling and thousands of our bridges look like they could collapse at any moment. Our power grid is ancient, and over a trillion gallons of untreated sewage is leaking from our aging sewer systems each year.