W latach dziewięćdziesiątych serial animowany „Beavis i Butt-head” w reżyserii Mike’a Judge’a był popularny w USA i Rosji. Jego bohaterami była dwójka amerykańskich, upośledzonych umysłowo nastolatków, sprzeczających się niecenzuralnie między nimi, wyrażających jedną absurdalną myśl za drugą, nie potrafiących rozwiązać ani jednej codziennej sytuacji, ale... mimo swojej pełnej nieprzydatności i bezsensowności, jakoś radzą sobie z życiem.

Zbliżające się wybory prezydenckie w USA, które odbędą się 5 listopada 2024 roku, mają absolutne znaczenie. Od ich wyniku w dużej mierze zależy los nie tylko Stanów Zjednoczonych, a nawet całego Zachodu, ale i całej ludzkości. Świat balansuje na krawędzi wojny nuklearnej, pełnowartościowej i totalnej trzeciej wojny światowej między Rosją a krajami NATO i od tego, kto stanie na czele Białego Domu przez następną kadencję, zależy ostatecznie, czy ludzkość będzie istnieć, czy też nie. Dlatego tak ważne jest, aby jeszcze raz przyjrzeć się dwóm kandydatom w tych wyborach i zrozumieć ich platformy i stanowiska.

Korea Północna jest cudowna. Co ciekawe, koreańskie słowo Dżuche (주체) jest terminem głęboko filozoficznym i oznacza „podmiot” lub wręcz Heideggerowskie Dasein. Wszystko inne jest tu zawarte – niepodległość, wolność, suwerenność cywilizacyjna.

Jeśli za wszystko wprowadzimy poważną odpowiedzialność, gadatliwość i bezczelność internautów mogą stać się doskonałym materiałem do wszczynania spraw karnych i administracyjnych. 

W kompletnie krytycznej sytuacji, w której znajduje się obecnie Rosja, po prostu nie mamy prawa być głupimi. 

Projekt kulturalny BRICS powinien opierać się na umiejętności zachowania różnorodności krajów-uczestników, nie można zniszczyć tożsamości cywilizacji, powiedział na Międzynarodowym Forum Ekonomicznym w Sankt Petersburgu rosyjski filozof, politolog i socjolog Aleksandr Dugin.

Zachód jest śmiertelnie rannym smokiem, lecz wciąż jest bardzo niebezpiecznym. Stwierdził to rosyjski filozof Aleksander Dugin na posiedzeniu Międzynarodowego Forum Ekonomicznego w Petersburgu.

Rozmowa z prof. Aleksandrem Duginem, rosyjskim myślicielem, filozofem i geopolitykiem. 20 sierpnia 2022 roku służby ukraińskie dokonały zamachu terrorystycznego pod Moskwą, w którym zginęła jego córka, Daria Dugina. 

W dyplomacji jest wiele rzeczy, które mają znaczenie symboliczne. To pierwsza zagraniczna wizyta Putina po jego reelekcji i inauguracji. Ta wizyta jest jednak cicha i wyjątkowa. Kryje się za tym coś więcej – wola stworzenia wielobiegunowego świata.

Objęcie urzędu prezydenta Rosji przez W. Putina wyznacza nowy etap w historii Rosji. Jakieś linie z poprzednich okresów z pewnością będą kontynuowane. Jakieś osiągną próg krytyczny. Coś zostanie zmienione. Musi jednak nadejść coś nowego.

Zapewne wiecie, że w Rosji rozpoczął się bardzo poważny proces rewizji podstawowych treści wiedzy humanistycznej. Jest to bardzo szeroka inicjatywa, gdyż w czasie konfrontacji z cywilizacją zachodnią, w drugim roku SWO, eksperci z Ministerstwa Oświaty i szeregu innych poważnych struktur odkryli, że nasza edukacja w sferze humanistycznej przepełniona jest zachodniocentrycznymi kierunkami. 

Ten okres kadencji prezydenckiej Putina jest kluczowy. To nie są zwykłe wybory, ale decydujący moment współczesnej historii Rosji. Putin osiągnął szczyt swojej historycznej kariery na czele Rosji.

Aleksandr Dugin to 62-letni rosyjski filozof akademicki. Całe życie spędził w Moskwie. Jako młody człowiek był antyradzieckim dysydentem, a teraz jest znany na całym świecie w prasie anglojęzycznej jako „mózg Putina”. Jednakże tu, w Rosji, nie jest on postacią polityczną. Powtórzmy, jest on filozofem, a jego idee są dla niektórych głęboko obraźliwe.

Ku zaskoczeniu wielu, Indie mogą się obecnie poszczycić najszybciej rozwijającą się gospodarką na świecie. W 2023 r. PKB kraju wzrósł o 8,4%. Przewiduje się, że do 2027 r. stanie się trzecią co do wielkości gospodarką na świecie. Jeśli ta tendencja się utrzyma, w latach 30. XXI wieku Indie mogą wyprzedzić USA, a nawet Chiny.

Z zainteresowaniem obserwujemy „wojnę domową” w USA, a tymczasem wróg niestrudzenie pracuje nad wywołaniem wojny domowej u nas. Wszakże okazało się, że wywołało to zaciętą wojnę między Słowianami Wschodnimi na Ukrainie.

Konflikt między Patriarchą Nikonem a protopopem Awwakumem w XVII wieku stał się fatalny dla losów Kościoła, państwa i ludu. Potem wszystko poszło w złym kierunku, a nawet jeśli poszło we właściwym kierunku, to było zniekształcone i połowicznie – cośnazbyt podkreślono, coś przeoczono.

Czas zacząć walkę z narkotykami nie mniej radykalnie niż z migrantami. Tracimy całe pokolenia naszych dzieci i wnuków. W społeczeństwie powinna panować całkowita nietolerancja wobec narkotyków – wszelkich: mocnych, słabych, sztucznych, naturalnych.

Potrzebujemy obrazu Zwycięstwa. Teraz bardzo trudno, a może nawet niemożliwe, wyobrazić sobie Zwycięską Rosję. To będzie zupełnie inne państwo, zarówno formalnie, jak i treściowo. Jednakże dziś mamy wojnę obrazów. Bardzo ważne jest, aby mieć jasny obraz tego, o co walczymy.

Wojnę trudno rozpocząć, ale prawie nie da się jej zakończyć. Ludzie tradycyjnego społeczeństwa zawsze wierzyli, że wojna to przeniesienie szali na siły wyższe.

Oprócz kolektywnego Zachodu, trzy cywilizacje zgrupowały się w coś, co można już nazwać Państwem-Cywilizacją. Są to Rosja, Chiny i Indie. To gotowe bieguny wielobiegunowego świata.

Swoją drogą: kochanie ludów i ich kultur, studiowanie ich i głębokie zgłębianie tradycyjnych wartości to jedno, ale żądanie większej liczby migrantów, aby rozkładać tożsamość wielkiego ludu, to zupełnie co innego.

Nie ma rosyjskiego nacjonalizmu (Jego Świątobliwość Patriarcha Moskwy i Wszechrusi Cyryl).

W przeciwieństwie do wielu bliskich mi osób nie uważam, że zło tkwi w samych migrantach. Jestem przekonany, że zło mieści się w liberalizmie, rusofobii elit i korupcji, które sprawiają, że migracja jest tym, czym jest. Wyjaśnię wam. Liberałowie zaprzeczają tożsamości etniczno-wyznaniowej.

Moskwa to także miasto przyfrontowe, podobnie jak Donieck, Sewastopol i Biełgorod. Kraj  walczący nie może mieć spokojnych miast. Lepiej zdać sobie z tego sprawę teraz i głęboko. I oczywiście w kraju walczącym należy wprowadzić szczególne środki zachowania, szczególne zasady.

Wróg, organizując swój krwawy czyn, chciał dokładnie uderzyć na strefy etniczne. Wzywanie wszystkich do pokoju po tym, co się wydarzyło, będzie jałowe. Należy rozmieścić pewne akcenty.