The Fourth Political Theory

beyond left and right but against the center

Vandaag is het vrij gemakkelijk om te zien hoe Rusland er morgen uit zal zien.

Het nummer één nieuwsbericht in de wereld van vandaag is niet de Speciale Militaire Operatie van Rusland of de ineenstorting van de westerse economie, maar het besluit van het Amerikaanse Hooggerechtshof om het Roe Wade-arrest uit 1973 te herzien en de grondwettelijke garanties voor het recht om een zwangerschap af te breken, teniet te doen. Nu is de kwestie van abortus verplaatst naar het niveau van elke staat, en onmiddellijk kondigde de procureur-generaal van Missouri, Eric Schmitt, het besluit aan om abortus te verbieden. Dat blies de Verenigde Staten op en de hele globalistische afdeling van deze staat, die zo'n klap gekregen had, stormde de straat op met gejoel, gebrul en een onbedwingbare drang om auto's in brand te steken en winkels te plunderen. Naar mijn mening is dit zeer ernstig.

Laten we het hebben over de verwerping van het Bologna-proces (noot van de redactie: Dit is het hervormingsproces van het hoger onderwijs op internationaal niveau, dat in 1999 is begonnen in de universiteit van Bologna, waaraan het zijn naam ontleent).

In de eerste plaats willen wij de misvattingen en leugens bestrijden die bepaalde oorlogspropaganda in een bepaalde tijd over deze wetenschap heeft verspreid. Geopolitiek maakt geen deel uit van de "Nazi" doctrine. Ten eerste, omdat de oorsprong veel verder teruggaat. Ten tweede omdat een van de bedenkers ervan, Halford Mackinder, een Engelsman was die zeer gehecht was aan het buitenlands beleid van het Britse Rijk, zozeer zelfs dat hij een van de ideologen was van het Verdrag van Versailles. Ten derde omdat een andere schepper ervan, de Duitser Karl Haushofer (in tegenstelling tot wat de Britse pers destijds meldde) niet het grijze brein van Hitler was, maar door de nazi's werd genegeerd, in Dachau werd geïnterneerd. Zijn oudste zoon Albrecht werd later in Berlijn vermoord.

Poetin is het eens met de liberale globalisten over "Westerse intellectuele hegemonie", galoppeert Dugin. Maar alleen zolang het collectieve Westen, van Londen tot Washington en Brussel, niet probeert Rusland ronduit te onderwerpen. Dit is waar Poetin en zijn inner circle de grens trekken, ook al willen zij samenwerken met hun "westerse partners".

Op 11 september 1990, tijdens de voortdurende desintegratie van de Sovjet-Unie, kondigde de toenmalige Amerikaanse president George Herbert Walker Bush de komst van een "Nieuwe Wereld Orde" aan. Er is veel inkt verspild en veel video's gemaakt over deze zin door degenen wier aluminiumfolie hoed misschien iets te strak om hun hoofd is gebonden, en die dus de implicaties van deze zin grotendeels verkeerd hebben begrepen, opgewonden door hyperbolische samenzweringspraatjes en afgeleid door dystopische visioenen van Satanische ordes en een wereldwijde politiestaat.

De machtsovername door de Taliban in Afghanistan en de beschamende vlucht van de Amerikanen en hun bondgenoten vereisen een breder overzicht van de fundamentele veranderingen in de geopolitiek van de wereld. Afghanistan is een indicator geweest van deze veranderingen in de afgelopen 50 jaar. Het was met hem dat de breuken in de globale architectuur van de wereld in verband werden gebracht. Natuurlijk was dit niet de oorzaak van de geostrategische veranderingen, maar veeleer een scherm waarop, duidelijker dan waar ook, de fundamentele veranderingen in de wereldorde werden weerspiegeld.

Onder vele nationalisten en dissidenten van de Westerse naties, die niettemin het belang inzien van een uitbreiding van hun ideaal in de richting van een geestelijk en politiek herstel van de Europese beschaving, wordt het neo-Eurazisme kennelijk steeds meer gezien als een politieke, geopolitieke en zelfs metapolitieke doctrine die uitsluitend voor Rusland van belang is. Wij menen dat deze perceptie het resultaat is van een interpretatie van deze nieuwe politieke theorie die hoofdzakelijk voortvloeit uit twee elementen, zijnde historische en situationele elementen: enerzijds het feit dat het Eurazisme bij zijn oorsprong, d.w.z. aan het begin van de twintigste eeuw, het resultaat was van het intellectuele oeuvre van Russische denkers, waarvan sommigen naar Europa waren geëmigreerd (Mendelejev, Troubetskoï, Florovski, Alexeïev, enz. ) en anderzijds dat de meerderheid van de huidige Europese militanten niet altijd duidelijk de noodzaak inziet om, gelijktijdig met hun strijd (die bestaat uit het stimuleren en bevestigen van de eigenheid van een beschaving op basis van wat er nog over is van haar culturele grondslagen), deel te nemen aan de uitwerking van een nieuwe universele politieke theorie die in staat is om elke beschaving, op een voldoende gedifferentieerde manier, voor te stellen als een toekomst die “gelaafd” wordt door de Traditie en georiënteerd is op de atemporele centraliteit van deze laatste. Deze verheven uitdaging is dus gesitueerd op het hogere niveau van de doctrine, en verder op het niveau van een universele spirituele visie op de wereld, nog voordat zij kan worden gesitueerd op het lagere, zij het essentiële, niveau van haar aanpassing aan een bepaalde beschaving teneinde haar een immaterieel centrum terug te geven dat geïnspireerd is door deze superieure visie op de wereld. Kortom, een Imperium.

Laten we het over Afghanistan hebben. De terugtrekking van de Amerikaanse troepen is een zeer ernstig keerpunt in het algemene machtsevenwicht in de geopolitiek van Centraal-Azië. In de nabije toekomst zal de radicale Taliban-beweging, die de Pasjtoens, de grootste etnische groep in Afghanistan, verenigt, op de een of andere manier aan de macht komen. Het is een uiterst actieve macht en er is enige reden om aan te nemen dat de beschamende aftocht van de Amerikanen, die zoals gewoonlijk hun collaborerende lakeien aan hun lot hebben overgelaten, een poging zal zijn om de Taliban te keren tegen hun voornaamste geopolitieke tegenstanders in de regio, Rusland en Iran.

Het Mishima-archetype in de naoorlogse Japanse cultuur is het hoogste voorbeeld van een subtiele dialectiek, waarin de eigenaardige combinatie van modernistisch liberalisme vermengd met een aantal matriarchale aspecten van het shintoïsme duidelijk naar voren kwam. Aldus werd een nieuwe Japanse cultuur geconstrueerd, waarin alles wat echt Japans was en verband hield met de authentieke Japanse identiteit, werd verboden, geperverteerd of vervangen. Deze cultuur, die briljante namen heeft voortgebracht in de literatuur, de film, de muziek, enz., was gebaseerd op het snelle verval van de traditionele Japanse geest, op de diepe desintegratie van hemelse symbolen, waardoor alles entropisch uiteenviel in oneindig kleine deeltjes. Het was een cultuur in verval die het Westen vooral fascineerde door zijn exotisme, snelheid en originaliteit. De naoorlogse Japanse intellectuelen die besloten “nog even te wachten…” maakten deze situatie des te pijnlijker en perverser.

Vanuit filosofisch oogpunt is het nationaal-bolsjewisme ontstaan als gevolg van de paradigmaverschuiving die zich heeft voorgedaan door de geboorte van het postmodernisme. Postmoderne auteurs, bijna allemaal afkomstig uit extreem-linkse kringen, werden zeer kritisch ten opzichte van het communisme in Sovjet-stijl en gedeeltelijk ook ten opzichte van het Chinese communisme, zodat zij besloten zich strategisch en ideologisch te verbinden met links-liberalen (waardoor zij steeds meer "anti-fascistisch" werden en ook vijanden van het nationaal-bolsjewisme).