Gezellig met Baudet en Doegin op de G10 in de Westerkerk. Baudet kwam een kwartier voor sluiting binnensluipen. Niet om naar het panel te luisteren, maar om zo snel mogelijk na afloop op Doegin af te stappen. Kennelijk had hij zijn nummer nog niet, wat me dan weer verbaast.
Hij moet zijn individuele intuïtie vertalen in een doctrine om de toekomstige orde veilig te stellen. Het is vandaag gewoon niet duidelijk. Hij hééft gewoon geen uitgesproken ideologie, en dat wordt steeds problematischer. Iedere Rus voelt aan dat die hyperindividuele aanpak van Poetin een enorm risico is. De propaganda op de Russische televisie wordt steeds stommer. De politieke talkshows op Pervyj Kanal (de voornaamste overheidszender, nvdr.) zijn ronduit idioot. De presentatoren zijn een stelletje liberalen die zich uit financiële overwegingen als conservatieven voordoen. Het is een soort spel: als Poetin van mening verandert, moet de hele propagandamachine mee om. Daarbij nodigen ze voortdurend dezelfde Amerikaanse en Oekraïense idioten uit om het Westen dwaas te doen overkomen. Het is niet overtuigend meer. Begrijp me niet verkeerd: het Westen ís slecht, maar we moeten tenminste de moeite doen om het te bestuderen.
‘Een landmacht baseert zich op het concept van eeuwigheid. Het gaat om identiteit, het is een sacrale houding tegenover de natuur, de wereld en God. In die visie is God belangrijker dan de mens, hiërarchie is beter dan gelijkheid, traditie en identiteit zijn belangrijker dan verandering en grensverlegging. Eigenlijk is de afwezigheid van verandering de meest positieve waarde. Je probeert dezelfde te zijn als je voorouders en je conserveert hun manier van leven.’
‘De geest van de moderne mens is zo beïnvloed door de zeemogendheid dat hij de landwaarden als archaïsch, negatief beschouwt. Maar als je vanuit de waarden van een landmacht kijkt, dan zie je dat vooruitgang leidt tot decadentie, immoraliteit en verlies van waardigheid. Het verlies van de collectieve identiteit is nihilisme.’
‘Men probeert ons tegenwoordig te vertellen dat de weg naar een zeemogendheid de enige mogelijke is. Maar dat klopt niet, het is een keuze. Landen als Rusland, China, Turkije, Iran of zelfs India kunnen kiezen voor identiteit in plaats van voor liberalisme, vooruitgang, bevrijding,... De hegemonie van de westerse waarden is niet onaantastbaar. De geschiedenis ligt open.’
„Populistisch rechts denkt dat Rusland in strijd is met de globalisering, dat het probeert bepaalde conservatieve waarden in stand te houden. In werkelijkheid doet Rusland daar helemaal niets aan. Bij ons is een volkomen normaal, gecorrumpeerd en pragmatisch regime aan de macht, dat de bevolking voorliegt, belazert en exploiteert.”
Hier zit een adviseur van Poetin te vertellen dat het in Rusland niet deugt.
„Zelf ben ik kritisch. Toch is zelfs de vage weerstand tegen de globalisering die de Russische politieke elite om pragmatische redenen voelt, veel beter dan de situatie in Europa. Als we een vergelijking moeten maken, dan is in het Westen het glas leeg, en bij ons halfvol. Daarom oefen ik kritiek uit. Maar vooral op de mensen die ervoor zorgen dat het glas steeds leger wordt, dat de mensheid transformeert naar de virtuele wereld en kunstmatige intelligentie. Dat is de volgende stap na de gender-politiek weet u, de cyber-politiek. Na de gay pride komt de robot pride. Dat is de logica van de algehele dehumanisering die besloten ligt in de technologie.”
Zo is er inderdaad geen remedie en een nieuwe Koude Oorlog zal evenzeer te wijten zijn aan halsstarrigheid in het Westen als aan die in het Oosten. Waar Europa nu vooral behoefte aan heeft, is aan staatslieden die alle partijmannetjes aan de kant schuiven en met vooruitziende blik de maatregelen nemen die nodig zijn. Een voorbeeld? Er is sprake van, dat Turkije de Hagia Sophia weer open wil stellen voor islamitische erediensten. Dat zal het Derde Rome allicht niet lijdzaam over zijn kant laten gaan. Geboden is een tripartite conferentie van Russen, Turken en Europeanen voor de uitwerking van een vreedzame oplossing van dit sluimerende conflict. Zo zou het mogelijk zijn bijtijds het lont uit dit kruitvat te trekken en nieuwe godsdienstoorlogen te voorkomen.
Op dit eigenste moment is de oorlog tegen Rusland het onderwerp dat het meest over de tongen gaat in het Westen. Voorlopig gaat het nog slechts om een suggestie en een mogelijkheid, maar het kan harde realiteit worden, afhankelijk van de beslissingen die worden genomen door alle betrokkenen in het Oekraïense conflict – Moskou, Washington, Kiëv, en Brussel.
Ik ga het hier niet hebben over alle aspecten en de historische achtergrond van dit conflict. Ik stel evenwel voor de diepe ideologische wortels van dit conflict hier te analyseren. Mijn concept van de meest relevante gebeurtenissen is gebaseerd op de Vierde Politiek Theorie, wier principes ik uit de doeken heb gedaan in mijn gelijknamig boek, dat in 2012 in het Engels werd uitgegeven door Arktos Media.
Daarom zal ik het niet hebben over de oorlog van het Westen tegen Rusland op het vlak van de risico’s, gevaren, inhoudelijke punten, kosten of gevolgen, maar eerder in de ideologische zin van het woord, gezien vanuit een globale invalshoek. Ik zal derhalve stilstaan bij de zin van een dergelijke oorlog, en niet bij de oorlog zelf (die zowel werkelijk als virtueel kan zijn).
In februari 2012 reisde professor Alexander Doegin naar New Delhi, India, om er deel te nemen aan het 40ste Wereldcongres van het International Institute of Sociology, waarvan het thema dit jaar in volgend teken stond: “After Western Hegemony: Social Science and its Publics.”
Professor Doegin was zo vriendelijk om wat tijd vrij te maken voor enkele vragen vanwege medewerkers van Arktos die eveneens op het congres aanwezig waren.
We hebben in dit interview gepoogd om professor Doegin enkele van zijn basisconcepten te laten verduidelijken om zodoende de verwarring en de desinformatie weg te nemen die rond hem en zijn beweging, de Eurazische Beweging, en haar zijtak in de Engelstalige wereld, de Global Revolutionary Alliance, hangen. Het interview werd afgenomen door Daniel Friberg, CEO, en John B. Morgan, hoofdredacteur van Arktos.
We kunnen vaststellen dat Europa een ware agressiegolf ondergaat van de Verenigde Staten. Laten we er onmiddellijk aan toevoegen dat we hier zeker niet het hele Amerikaanse volk stigmatiseren, maar wel hun leidende klassen, zoals hoge politieke verantwoordelijken, industriëlen, geldschieters en bankiers, strategen, inlichtingendiensten, enzovoort. Sinds het begin van de jaren 1900 kunnen zij hun wereldlijke machtswellust niet meer voor de opmerkzame toeschouwer verbergen. Eén van de door hen gebruikte tactieken is die van divide et impera. De buitenlandse politiek van de VS bestaat uit het vasthouden van de Amerikaanse hegemonie en het uitschakelen van geo-economische concurrenten. Dit zeker in West-Europa. De buitenlandse politiek richt zich in de eerste plaats tegen de belangen van Europa. Binnen de door Samuel Huntington gestelde Westerse zone zijn de VS tegenstanders-concurrenten van Europa. Een tegenstander die zeer gevaarlijk kan zijn, want hij aarzelt geen seconde om alle mogelijke middelen in te zetten om zijn doel te bereiken, ook de meest gruwelijke. Een gevaarlijke tegenstander die er alles zal aan doen om Europa te verhinderen zich te “emanciperen” en zo vanonder de Amerikaanse vleugels weg te glippen. De zogenaamde “Westerse” wereld – De VS, West-Europa en de Slavisch-Orthodoxe wereld – zouden, gezien de huidige wereldsituatie en de enorme kracht die uitgaat van de islamitische wereld, de handen bij elkaar moeten steken. Dit gebeurt niet. Integendeel. De VS ondersteunen bepaalde islamistische regimes zoals Saoedi-Arabië en Pakistan. Bin Laden is een product van de Amerikaanse veiligheids- en informatiediensten. De Amerikaanse regering houdt halsstarrig vast aan haar pro-islamistische koers, zeker in Europa . Dit wordt opgelegd door de CIA, het Pentagon en de internationale bankiers, lobby’s zoals de ADL, enzovoort. Voor alle duidelijkheid : ik gebruik de term “islamistisch” en niet “islamitisch’, omdat ik wens te benadrukken dat de meeste moslims in vrede willen leven, in eigen land blijven en met rust willen gelaten worden. De islamisten zijn een extremistische minderheid.
Waarom houdt Rusland zo hardnekkig vast aan het binnen de Russische grenzen houden van Tsjetsjenië?
Waarom, als men weet dat de bevolking van Tsjetsjenië met moeite die van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest overtreft? En wat hebben de VS en islamisten aan gemeenschappelijke belangen in datzelfde Tsjetsjenië?
Even Tsjetsjenië situeren, want buiten het feit dat hier tussen 1994-1995 en 1999-2000 twee bloedige oorlogen tussen Rusland en Tsjetsjenië werden uitgevochten, is in Europa weinig over dit gebied gekend. Een blik op de geografische ligging en op de geschiedenis zal ons echter al een ruim inzicht in dit conflict verschaffen.
Tsjetsjenië ligt in het noordelijke gedeelte van de Kaukasus, op de grens dus van de oude USSR en van het voormalige Russische rijk. Geprangd tussen Rusland en Turkije leven verschillende Kaukasische volkeren, waarvan sommigen een Indo-Europese taal spreken, en andere dan weer niet. Kalmoekië, Dagestan, Ossetië, Balkarië. En Tsjetsjenië. Aan de grens van Georgië, dat sinds de verkiezing van Saakashvili tot het westerse kamp behoort. In Tsjetsjenië vindt men belangrijke grond- en energiestoffen terug: petroleum, gas, enzovoort.