The Fourth Political Theory

beyond left and right but against the center

Żyjemy w Rosji w warunkach archeomodernizmu. Niedawno ukazało się drugie wydanie mojej książki Archeomodern, w której dość dokładnie opisuję to zjawisko.

Wciąż nie możemy sobie do końca uświadomić tego, co stało się 24 lutego 2022 roku. Siła bezwładu wciąż sprawia, że nie wierzymy w to, co było nieuniknione od dość dawna, od pierwszych chwil po przejęciu władzy przez Władimira Putina, jeszcze w 1999 roku.

Tematem numer jeden na świecie stało się wyjątkowo nie relacjonowanie rosyjskiej Specjalnej Operacji Wojskowej (SOW) i krachu zachodniej gospodarki, lecz postanowienie Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych powracające do sprawy Roe versus Wade z 1973 roku dotyczącej unieważnienia konstytucyjnych gwarancji prawa do przerywania ciąży.
Teraz kwestia aborcji przeniesiona zostanie na poziom każdego ze stanów. Prokurator generalny stanu Missouri Eric Schmitt natychmiast oznajmił o wprowadzeniu zakazu aborcji. Doprowadziło to do wybuchu w Stanach Zjednoczonych, a cała globalistyczna ich część po otrzymaniu takiego ciosu wyszła z jękiem na ulice, wrzeszcząc, bezmyślnie paląc samochody i grabiąc sklepy. Moim zdaniem, to bardzo znaczące.

Specjalna Operacja Wojskowa (SOW) stanowi ostatni, decydujący akord procesu przejścia od świata jednobiegunowego ku światu wielobiegunowemu.

Antonio Gramsci oparł swoją teorię, później znaną jako Gramscianizm, na swoim rozumieniu marksizmu i jego praktycznym ucieleśnieniu w historii. Jako marksista Gramsci był przekonany, że historia społeczno-polityczna jest całkowicie zdeterminowana przez czynnik ekonomiczny i, jak wszyscy marksiści, wyjaśnia nadbudowę (Aufbau) poprzez bazę (infrastrukturę). Społeczeństwo burżuazyjne jest w istocie społeczeństwem klasowym, w którym procesy wyzysku osiągają swój najbardziej skoncentrowany wyraz w postaci własności środków produkcji i przywłaszczania wartości dodatkowej powstającej w procesie produkcji przez burżuazję. Nierówność w sferze ekonomicznej (baza) i dominacja kapitału nad pracą stanowią istotę kapitalizmu i tym samym determinują całą semantykę społeczną, polityczną i kulturową (nadbudowę).

Ale to prawo potęgi ogranicza się do dziedziny, w której działają prawa materialnego porównania i zestawienia. Przeniesienie tych kryteriów do sfery intelektualnej, duchowej to odmiana „rasizmu” i „etnocentryzmu”.

Najważniejszym aspektem Teorii Wielobiegunowego Świata (TMW) jest koncepcja kontrhegemonii po raz pierwszy sformułowana w kontekście Teorii Krytycznej Krytycznej Stosunków Międzynarodowych (IR). W przejściu od Teorii Krytycznej do Teorii Wielobiegunowego Świata, pojęcie to podlega również szczególnemu znaczeniu transformacji, które powinno być zbadane bardziej szczegółowo. Aby taka analiza była możliwa, należy najpierw przypomnieć główne stanowiska teorii hegemonii w ramach Teorii Krytycznej.

Na Majdanie w latach 2013-1014 nastąpił ostateczny punkt zwrotny. Przy bezpośrednim i otwartym wsparciu Zachodu doszło do zamachu stanu, a rusofobiczny sojusz nazistów i liberałów przejął władzę, łącząc się w coś niepodzielnego w nowym rządzie. Liberalni oligarchowie Poroszenko i Kołomojski pomogli przekształcić Ukrainę w doskonałe państwo nazistowskie. Zachód zażądał Anty-Rosji, a Kijów ściśle przestrzegał tego planu.

Co oznacza Ukraina? Na pierwszy rzut oka jest to jego państwo narodowe z jego (przypuszczalnie) racjonalnymi interesami, jego wartościami i ideałami narodowymi. Ukraina dostała szansę na stanie się państwem stosunkowo niedawno – w wyniku rozpadu ZSRR. Nie miał historii narodowej. Dlatego na pierwszy plan wysunęła się kwestia tożsamości. Na terytorium Ukrainy były dwa ludy – zachodni i wschodni. Pierwszy uważał się za niezależny etnos, drugi zaś był częścią wielkiego rosyjskiego świata, odciętego od niego tylko przypadkiem.

Nasze zwycięstwo nie zależy tylko od heroicznych działań naszej armii, sukcesów planowania militarnego i strategicznego, materialnego wsparcia operacji, skutecznego zarządzania politycznego i administracyjnego wyzwolonych terytoriów itp. Zależy od tego, jak głęboko i całkowicie Rosja staje się Rosją. Dziś odwołanie się do Idei Rosyjskiej nie jest kaprysem władzy. Nawet komuniści sowieccy ustami Stalina w trudnej sytuacji krytycznej odwoływali się do narodu rosyjskiego, do Cerkwi prawosławnej, do Tradycji i naszej heroicznej historii. Dziś nic nie stoi na przeszkodzie.

Po pierwsze, interesy geopolityczne. Rosja kategorycznie odrzuca globalizm, jednobiegunowy świat i zachodnią hegemonię. W praktyce oznacza to twardy opór wobec ekspansji NATO na wschód i wszelkich innych form zachodniej presji na Rosję. Moskwa buduje wielobiegunowy świat, w którym odzyskuje swoje miejsce jako niezależny i suwerenny biegun. Wspiera ją w tym Pekin oraz szereg krajów islamskich i latynoamerykańskich. Indie również dryfują do podobnego modelu porządku światowego.